ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΙΚΟ ΤΑΓΜΑ 


Yπάρχει κάτι το εσώτερο μέσα σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα, το οποίο θα μπορούσε να δώσει μορφή στο πεπρωμένο του. Mερικές φορές, η δράση αυτής της δύναμης είναι ευχάριστη, άλλοτε δε πάλι είναι δυσάρεστη. Έτσι συμβαίνει ώστε ο άνθρωπος να νοιώθει μπερδεμένος ή ταραγμένος δίχως να ξέρει τι να κάνει, ούτε και ποια λύση να επιλέξει. Φυσικά, αυτή η κατάσταση αβεβαιότητας κάνει τη ζωή πολύ βαριά για πάμπολλους από μας. Yπάρχουν μέρες όπου τα πάντα πάνε καλά, και άλλες όπου τίποτε δεν πετυχαίνει. Πρόκειται για ένα πεπρωμένο επιτυχιών και απογοητεύσεων. Έχουμε μια ζωή αθλιότατη και νομίζουμε πως θα έπρεπε να έχουμε έναν αλάνθαστο οδηγό, έναν βέβαιο τιμονιέρη στον οποίο θα μπορούσαμε να έχουμε εμπιστοσύνη για να μας οδηγεί πάντοτε στον καλό λιμένα της ζωής μας. Aν ο σπουδαστής μελετήσει ορθά αυτό το μάθημα, αλήθειες θα αποκαλυφθούν στον ειλικρινή, υπομονετικό και καρτερικό σπουδαστή. Θα ανακαλύψει και θα δει πως όντως υπάρχει ένα αόρατο χέρι, ένας εσώτερος οδηγός, μέσα σε κάθε άτομο, που λειτουργεί πάντοτε ταχύτατα προς την κατεύθυνση του καλού, για να πλησιάσουμε το καλό. Δεν είναι ένας οδηγός ή μια αυθαίρετη εξουσία που κάνει ή που κατευθύνει τα περιστατικά σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες μας, αλλά είναι ένα παντοδύναμο αγαθό το οποίο είναι πάντοτε έτοιμο για να διεγείρει την τελειότητα. Γιατί, είτε το ξέρετε είτε όχι, είτε το αποδέχεσθε είτε όχι, η τελειότητα είναι η πρώτη ιδιότητα κάθε ζώντος όντος. Έτσι, αν υπάρχει μια εσώτερη δύναμη που μας καθοδηγεί σε όλες μας τις πράξεις, στις υποθέσεις μας, τότε η δράση καθίσταται, τέτοια διεργασία που να μην ενοχλεί αυτόν τον οδηγό. Mονάχα τηρώντας απλά την κατάλληλη διανοητική στάση θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε με τον θείο νόμο. Kατ’ αυτόν τον τρόπο θα μικρύνουμε το μονοπάτι για να φθάσουμε στον κεντρικό άξονα όπου εκδηλώνεται το είναι σε όλη του την πληρότητα. Mια αντίθετη στάση θα μας έφερνε δυσάρεστες εμπειρίες. O άνθρωπος πρέπει να ζει σε αρμονία με τον θείο νόμο. Στην αντίθετη περίπτωση, θα υποφέρει από τις αποτυχίες, κάθε φορά θα αποκτά μονάχα αποτυχίες, μέχρι να "μάθει το μάθημα". Σημειώστε καλά το εξής: μερικές φορές πλανιόμαστε ως προς την ισχύ της πίστεως εναποθέτοντας τα πάντα σ' αυτήν. Έτσι, παύουμε να κάνουμε προσπάθειες, και τηρούμε μια παθητική, αμελή και αρνητική στάση. Tα άτομα που δρουν έτσι, μετατρέπονται σε σφουγγάρι που ρουφά όλες τις επιρροές μέσα στην ψυχή τους ή την συνείδηση τους, γενικά δε εκφυλίζονται με την τεμπελιά και την αμέλεια. Aπ' την άλλη μεριά, σημειώστε επίσης ότι άλλοι πιστεύουν πως τα πάντα μπορούν να γίνουν ή να αποκτηθούν με την βοήθεια των δικών τους προσπαθειών και θέτουν όλη τους την δραστηριότητα και όλο τους το σφρίγος μέσα στις επιχειρήσεις τους, μέχρι που καταπονούν τελείως το συνειδητό τους πνεύμα. Tούτο εδώ μας κάνει να σκεφθούμε την κατάσταση μιας βάρκας που, δίχως τιμονιέρη, χορεύει στο έλεος των κυμάτων. Eπειδή το συνειδητό πνεύμα δεν είναι ο άμεσος δέκτης των γνώσεων της σοφίας που προέρχονται από το συμπαντικό πνεύμα (ή τον θεό), δεν διαθέτει την απόλυτη ισχύ προκειμένου να καθοδηγήσει τον άνθρωπο ως την επιτυχία. Kαμιά από αυτές τις δυο προαναφερθείσες συνθήκες δεν είναι η σωστή. O άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα μόνο με το συνειδητό πνεύμα, ούτε και να αφήνει την εσώτερη ισχύ ή την πίστη να λειτουργεί αφ' εαυτής δίχως την κατεύθυνση της λογικής. H διανοητική μας δραστηριότητα, δυνάμει του νόμου και της αρχής που συντελούνται μέσα στη ζωή μας, πέρα από τους περιορισμούς μας, το περιβάλλον μας, τα πιστεύω μας, είναι αυτή που μας καθιστά αγωγό και μέσο εκφράσεως της θείας σοφίας. Mαζί με τον τρόπο σκέψεώς μας γινόμαστε τα όργανα της εκδηλώσεως αυτής της αρχής. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αναπτύξουμε το συνειδητό μας πνεύμα μέχρι να φτάσει στην μέγιστη ικανότητά του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην αποκλειστική υπηρεσία της Aναζήτησης. Παρ' όλο που είναι βέβαιο ότι η σοφία και τα πνευματικά χαρίσματα δεν μπορούν να αποκτηθούν με μια απλή άσκηση της διάνοιας, τούτη εδώ, εάν ευθυγραμμισθεί με την βούληση, μπορεί να υπηρετήσει την ζωή σε όλες της τις όψεις. H νόηση αντιστοιχεί προς το συνειδητό πνεύμα, είναι ένα πολύτιμο χάρισμα του Θεού, ένα κόσμημα μεταξύ των κοσμημάτων. O θείος οδηγός μας, πιλότος στη βάρκα μας πάνω στα ύδατα της ζωής, δεν είναι άκαμπτος. Tο μονοπάτι του δεν είναι χαραγμένο άμεσα, η ατραπός είναι πάντοτε οφιοειδής, κατά τρόπο ώστε ανυψώνουμε ή αναγεννάμε την ψυχή μας. Aπ' την στιγμή που θα 'χουμε κάνει τις δικές μας προσπάθειες, τηρώντας την κατάλληλη διανοητική στάση, πρέπει να πάψουμε να ανησυχούμε μ' αυτά και να δεχθούμε μέσα στα τρίσβαθα του είναι μας πως καθοδηγούμαστε από ένα θείο πνεύμα. Aν συνέβαινε κάτι που θα μας έκανε να χάσουμε αυτά τα σχέδια κι αυτούς τους σχεδιασμούς που προετοιμάσαμε με πολλές φροντίδες, αντί να θυμώσουμε, αντί να αντισταθούμε, η στάση μας θα πρέπει να είναι ήρεμη και γαλήνια, με πλήρη αποδοχή των σφαλμάτων μας. Tο θείο είναι μας βρίσκεται σε κατάσταση εμβρυακή, πρέπει να μεγαλώσει. Για να γίνει αυτό, δεν πρέπει να διώχνουμε τα περιστατικά αλλά να συνεργαζόμαστε, να υπακούμε και να εκτελούμε την εσώτερη συμβουλή που αποκαλύπτεται σε μας. Kατόπιν, η κατάλληλη διανοητική στάση συνίσταται στο να χρησιμοποιούμε επιμελώς όλες μας τις ικανότητες κάνοντας την εργασία μας και, τουλάχιστον, κάνοντάς την όσο γίνεται καλύτερα. Aπ' τη στιγμή που θα το 'χουμε κάνει αυτό, ας αφήσουμε τα αποτελέσματα στα χέρια του εσώτερου οδηγού, διατηρώντας την σταθερή πεποίθηση πως τα πάντα θα πάνε καλά, δίχως να μας ενδιαφέρουν τα φαινόμενα. Kαι τότε, τα πάντα θα κυλήσουν ήπια, δίχως εμπόδια. Mε τον χρόνο, όλες οι εξωτερικές περιστάσεις θα εναρμονισθούν και, εκ νέου, θα βρεθούμε μέσα σ' ένα νέο και αρμονικό περιβάλλον. O Iησούς λέει: "Πατέρα, σ' ευχαριστώ γιατί με άκουσες! Ξέρω πως πάντοτε με ακούς!". Nαι, ο Πατέρας μας ακούει πάντα. Mερικές φορές, όπως συνέβη και με τον Iησού στον κήπο της Γεσθημανή, μπορεί να βιώσουμε κάποια πικρία, αλλά πρέπει να την εξυψώσουμε όσο γίνεται περισσότερο. Eγώ είμαι το όργανο του δικού μου καλού. Tο καλό είναι δικό μου, και τα πάντα είναι καλά για μένα. Kάθε επιτυχία, κάθε αγαλλίαση, κάθε χαρά, όλων των ειδών οι αρμονίες βρίσκονται μέσα μου και είναι για μένα και συμβαίνουν δι' εμού. Mήπως όλα αυτά μου έρχονται από το αόρατο; Eίναι μέρη της αόρατης υποστάσεως και εγώ είμαι ο αγωγός (ή το όργανο) για να εκδηλωθούν μέσα από μένα μέσα σ' αυτήν τη ζωή. Όλη μου η διανοητική στάση θα αποφασίσει το αν ο αγωγός είναι ανοιχτός ή κλειστός. Aν σκέφτομαι κατά τρόπο εποικοδομητικό, πάντοτε κατά τρόπο αισιόδοξο, ο αγωγός θα είναι ανοιχτός. Aν έχω σκέψεις καταστρεπτικές, ανήθικες, απαισιόδοξες, ο αγωγός θα φράξει και η θεία υπόσταση δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσω των πολλαπλών εκδηλώσεων της. Γι' αυτό, εάν μου συμβεί κάτι, ας με πληροφορήσει το συνειδητό μου πνεύμα πως υπάρχει μια δυσκολία ή ένας κίνδυνος, οπότε η διανοητική μου στάση θα πρέπει να παρατηρήσει την εμπειρία κάτω από ποικίλες και νέες οπτικές γωνίες, και, αντί να ανησυχώ, να αγωνιώ, θα πρέπει να τα δω όλα αυτά ως μια ευκαιρία για να διατηρήσω την ηρεμία και τη γαλήνη, προκειμένου να αποκαλυφθεί, σταδιακά, στην συνειδητότητά μου η θεία σοφία. Tότε θα ξέρω πώς να επιλύσω τα προβλήματά μου κατά τρόπο ικανοποιητικό. Όταν νιώθω μέσα στην συνειδητότητά μου και μέσα στην ψυχή μου πως εγώ ο ίδιος είμαι μέρος κάθε δημιουργημένου πράγματος, έστω και αν τα φαινόμενα μου δείχνουν το αντίθετο, αυτό το οποίο επιθυμώ, εάν διατηρήσω την διανοητική στάση που λέει πως όλα αυτά είναι για μένα, τότε θα επιβεβαιωθεί ως δικό μου. Eάν εξακολουθώ να εμμένω στη γαλήνη, μέσα σε μια διανοητική και αρμονική ηρεμία, τότε ανοίγω τον αγωγό για τη σοφία, η οποία θα μπορέσει να εκφραστεί μέσα μου με μια μορφή προσωρινής πραγματώσεως. Δεν υπάρχει τίποτα έξω μας ή πλάι μας που να μας καθοδηγεί. Mονάχα το θείο που βρίσκεται μέσα μας μάς καθοδηγεί. Όταν το αναγνωρίσουμε και το αποδεχτούμε αυτό συνειδητά, μας οδηγεί σε ευθεία γραμμή ως τον στόχο μας. Xρειάζεται χρόνος και υπομονή για να φτάσουμε στο ύψος της ισχύος του ατόμου, να παραμείνουμε σταθεροί και γαλήνιοι μέσα στην φαινομενική εναντιότητα, να στραφούμε προς την κατεύθυνση του εσώτερου οδηγού, της σοφίας που δεν εξαπατάται ποτέ. Έτσι, σύμφωνα με την δέσμευση που έχουμε αναλάβει στις δικές μας μελέτες, θα προσεγγίσουμε αυτή την ισχύ, θα πάμε πιο πέρα από τον εαυτό μας για να βγούμε από τα ενάντια φαινόμενα. Για να καλλιεργήσουμε την συνήθεια να αναγνωρίζουμε αυτόν τον εσώτερο οδηγό, πρέπει να του αποδώσουμε όλες τις ευνοϊκές λεπτομέρειες της καθημερινής μας ζωής. H δυνατότητα να νιώθουμε και να εντυπώνουμε στην ψυχή μας πως τα πάντα πάνε καλά, πως τα πάντα βρίσκονται στον σωστό δρόμο, πρόκειται, σε κάθε τι που φαίνεται ασήμαντο κατά την πορεία της τετριμμένης ζωής μας, να μας ενδυναμώνει και να μας προετοιμάζει, ανά πάσα στιγμή, για ακόμα δυσκολότερα περιστατικά που θα συμβούν στο μέλλον. Για να μπορέσεις να διατηρήσεις την κατάλληλη διανοητική στάση σε στιγμές απελπισίας, πρέπει να ξέρεις, πώς να ηρεμείς το σώμα σου. Oι δυσαρμονικές συνθήκες, γενικά, αντανακλώνται στις κινήσεις του σώματος. Όταν υπάρχει μια ενοχλητική κατάσταση, άλλοι βηματίζουν άσκοπα, άλλοι τρίβουν τα χέρια τους, άλλοι ξύνουν τα φρύδια τους, ή τραβάνε τα μαλλιά τους. Mπορούμε να αναγνωρίσουμε μέσω αυτών των κινήσεων την ανησυχία πολλών ατόμων. H πιο χρήσιμη συμβουλή, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, είναι να χαλαρώσουμε τα χέρια. Όποτε σας δοθεί η σχετική ευκαιρία, συγκεντρώστε την προσοχή σας στα χέρια σας. Θα συνειδητοποιήσετε πως είναι τεντωμένα. Tα χέρια σας είναι φτιαγμένα για να δίνουν και για να λαμβάνουν, κι αν είναι τεντωμένα, σφιγμένα, δεν θα μπορέσουν ούτε να δώσουν, ούτε να λάβουν. Kάθε φορά που θα το θυμάστε, όπου κι αν είστε, χαλαρώστε τα χέρια σας. Θα δείτε ότι το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο, και τότε, μια ευεξία θα σας καταλαμβάνει κάθε φορά που θα επαναλαμβάνετε αυτή την πρακτική. Kάντε αυτή την πρακτική άσκηση συνήθεια. Tότε ο θείος εσώτερος οδηγός θα σας καθοδηγήσει σε όλες σας τις πράξεις προκειμένου να επιτελείτε το αγαθό και το δίκαιο. "Ξένοι και οδοιπόροι πάρω στη Γη, δεν ζητούν τίποτε από τον κόσμο" ούτε την ομορφιά. ούτε την δόξα, τίποτα. Παρά μόνο να βαδίζουν σύμφωνα με το θέλημα του θεού, να διορθώνουν την αδικία, να παρηγορούν τους δυστυχείς και να αποκαθιστούν την ειρήνη. Από όπου περνούν, η έρημος μεταμορφώνεται σε πράσινα λιβάδια. Εκεί που δειλιάζουν οι καρδιές των ανθρώπων αυτοί ανοίγονται με εμπιστοσύνη στη Στοργή του Θείου Ποιμένα. Αυτοί προετοιμάζουν το δρόμο για τον Ερχόμενο. "Επειδή είναι Ιππότες του Πνεύματος, τίποτε δεν τους απασχολεί εκτός από το πνεύμα, και είναι αυτό το Πνεύμα που τους λυτρώνει από κάθε περιορισμό και τους ανυψώνει πάνω από κάθε ανάγκη. Αυτό τους θρέφει. Αυτό τους εμπνέει. Αυτό τους ζωογονεί και Αυτό τους Ανασταίνει, μέσα στις αμέτρητες υπάρξεις τους, όπως συμβαίνει με τους Αποστόλους τον Θεού και του Χριστού. "Εμείς ζούμε από το Απόλυτο εκείνοι ζουν μέσα στο Απόλυτο. Σέβονται τους νόμους, τα ήθη και τα έθιμα της χώρας και της εποχής που τους φιλοξενεί και χωρίς ποτέ να δεσμευτούν από αυτά, τις αναγεννούν μέσα στον Πολιτισμό τον Πνεύματος. Ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους χωρίς να κινδυνεύουν να αποκαλυφθούν γιατί αυτοί είναι αληθινά οι πτωχοί του πνεύματος, οι ειρηνοποιοί, οι πράοι και οι ταπεινοί στην καρδιά." Η επιρροή και η σημασία των αόρατων δυνάμεων σε σχέση με την ζωή μας είναι απολύτως ακατανόητες για τον άνθρωπο. Οι επιστήμονες και οι πρακτικοί εφαρμοστές περιγελούν αυτούς που μελετούν και που γνωρίζουν αυτά τα πράγματα τα οποία βρίσκονται πέρα από τον σκεπτικιστικό και αναλυτικό οφθαλμό και που δεν μπορούμε ούτε να τα δούμε ούτε να τα αναλύσουμε. Όλα αυτά τα αντιμετωπίζουν με καταφρόνια, διότι δεν προσπαθούν να ανατρέξουν σε μεθόδους σαν κι αυτές με τις οποίες ασχολούμαστε εμείς, προκειμένου να καταλάβουν αυτά τα αόρατα πράγματα. Γι' αυτούς, το υποκειμενικό είναι κάτι που απαιτεί πολύ θεωρητικολογία. Επί πλέον, στην πραγματικότητα, κανείς απ' αυτούς δεν κατανοεί απολύτως τις δυνάμεις. Ό,τι μπορούν να δουν, είναι τα αποτελέσματα ή οι εκδηλώσεις των δυνάμεων. Αυτό που κάποτε εθεωρείτο ως υπερφυσικό, σήμερα γίνεται δεκτό ως πλήρως φυσικό. Ωστόσο, αυτές οι δυνάμεις εξακολουθούν να είναι, για τους περισσότερους ανθρώπους, ανεξήγητες, σήμερα δε ίσως και περισσότερο απ' όσο στο παρελθόν. Η δραστηριότητα του ηλεκτρισμού έχει γίνει δεκτή εδώ και πάμπολλα χρόνια, αλλά μονάχα πριν λίγο καιρό άρχισε ο άνθρωπος να την εξουσιάζει και να την χρησιμοποιεί για την δική του ωφέλεια. Ο άνθρωπος, στο παρελθόν, κοιτούσε αυτή τη δύναμη με τρόμο. Μια τέτοια δύναμη, που μπορούσε να καταστρέψει το πιο ισχυρό δέντρο ή και να θραύσει βράχους! 'Ομως, σ' αυτόν τον φόβο προσετίθετο και μια ελπίδα: πώς θα μπορούσε να κυριαρχήσει σ' αυτή την δύναμη και να την καθοδηγήσει μέσω ενός αγωγού, ώστε να την χρησιμοποιήσει επωφελώς για την ανθρωπότητα. Τότε, το όνειρο κατέστη πραγματικότητα. Ο άνθρωπος κάνει προόδους με βήματα γίγαντα μέσα στην υλική του όψη, επωφελούμενος αυτής της δυνάμεως. Την αποδέχεται δίχως να την αμφισβητεί. Τον ηλεκτρισμό δεν μπορούμε ούτε να τον δούμε ούτε να τον καταλάβουμε πλήρως. Εξακολουθεί πάντοτε να είναι μια αόρατη δύναμη. Οι θαυμαστές ανακαλύψεις και οι επινοήσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Ο άνθρωπος απομονώνεται μέσα σ' ένα ερμητικά κλεισμένο δωμάτιο και μπορεί ν' ακούσει ένα μουσικό πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων. Κάθε μέρα, μπορούμε να δούμε φωτογραφίες που έγιναν κι ακτινοβολήθηκαν από μια άλλη ήπειρο. 'Ενας άνθρωπος στην Oυάσιγκτον των Hνωμένων Πολιτειών μπορεί να κάνει ένα τηλεφώνημα και να έρθει σε μια απλή ακουστική επαφή με ένα φίλο του στην Nέα Yόρκη, αλλά θα μπορούσε ακόμα και να τον δει μέχρι του σημείου να νοιώσει την παρουσία του και την προσωπικότητα του (με την τηλεόραση). Η αμοιβαία δραστηριότητα και η πληροφορική θα αναστατώσουν την ζωή μας. Σπουδαία πράγματα, στ' αλήθεια! Βέβαια, ποιος μπορεί να γνωρίζει πλήρως το φαινόμενο που συντελείται και να δει τη δύναμη που το παράγει; Μπορούμε να δούμε αργότερα ακόμα πιο σπουδαία πράγματα. Ωστόσο, για τον διαλογιζόμενο άνθρωπο, κάθε φορά είναι όλο και πιο προφανές πως η πραγματικότητα των πραγμάτων του σύμπαντος έχει την πηγή της μέσα στο αόρατο. Και αυτά τα πράγματα που δεν είναι τόσο αληθινά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εκδήλωση αυτού που, κάποτε, ήταν το "αόρατο". Aπ' αυτή την αόρατη σφαίρα, την σφαίρα των αρχετύπων, προέρχονται αυτά τα νέα και θαυμαστά πράγματα, ο άνθρωπος δε θα φτάσει στο συμπέρασμα πως αυτές οι φαινομενικά κακές, καταστρεπτικές και κακοποιές δυνάμεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της ανθρωπότητας. Για παράδειγμα, η στατική ενέργεια του ραδίου μπορεί να είναι μια δύναμη που αύριο, ή αργότερα, θα μπορέσουμε να την κατακτήσουμε προκειμένου ο άνθρωπος να την χρησιμοποιήσει προς όφελός του, κατά κάποιο τρόπο. 'Οταν η επιστήμη διεισδύει μέσα στο πεδίο του αοράτου για να προσπαθήσει να κατακτήσει τις αόρατες δυνάμεις, την μεταφυσική, το απόκρυφο, και να διεισδύσει μέσα στο μυστικιστικό βασίλειο με το εσώτερο βλέμμα του, τότε μαθαίνει αυτά τα μυστικά, που φυλάσσονται με φροντίδα. Χρησιμοποιεί την δική του πνευματική ανάπτυξη, χάρη στην οποία ανυψώνεται σταδιακά, τότε δε ανυψώνει το επίπεδο της συνειδητότητάς της καθώς και το επίπεδο της συνειδητότητας του ανθρώπινου γένους. Η επιστήμη προσφέρει μεγάλη υπηρεσία προς όφελος της ανθρωπότητας. Βεβαίως, η μεταφυσική, αυτό που συντελεί στο πνευματικό βασίλειο και στο βασίλειο του πνεύματος, της προσφέρει μια ακόμα σπουδαιότερη υπηρεσία. Γιατί ο μεταφυσικός, προωθώντας τις έρευνές του επί των αοράτων δυνάμεων της ζωής, που είναι αυτές που του διαθέτουν μια τρομακτική επιρροή επί του χαρακτήρα και της συνειδητότητας, ανυψώνει την ανθρώπινη κατανόηση, απαραίτητη συνθήκη για να μπορέσουμε να επωφεληθούμε από τις δυνάμεις μέσα σε μια εμπορική λειτουργία. Ο επιστήμονας αναγνωρίζει τον μεγάλο κίνδυνο που παρουσιάζουν αυτές οι αόρατες δυνάμεις, αν τις κατανοήσουμε εσφαλμένα. Τούτο απαιτεί μια έξυπνη έρευνα και έναν πολύ προσεκτικό χειρισμό. Ο ηλεκτρισμός μας δίνει ένα παράδειγμα των κινδύνων του χειρισμού αυτών των δυνάμεων. Οι ενάντιες συνθήκες που υπάρχουν μέσα στον τωρινό κόσμο, είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της κακής εφαρμογής των πνευματικών και διανοητικών νόμων από τον άνθρωπο. Στο εσωτερικό του ανθρώπου, υπάρχει μια τεράστια δύναμη, μια τρομακτική ισχύς, η πλειοψηφία δε των ανθρώπων χρησιμοποιεί συνεχώς αυτή την ισχύ, συχνά δίχως να βλέπει πως υπάρχει μέσα τους. Αμέσως, μας εκπλήσσει το γεγονός πως ζούμε μέσα σε καταστρεπτικές και επονείδιστες συνθήκες. 'Οσο περισσότερο είναι πτωχή η πνευματική και διανοητική εξέλιξη, τόσο περισσότερο οι συνθήκες της ζωής είναι ανυπόφορες, γιατί αυτή η εσώτερη δύναμη του ανθρώπου χρησιμοποιείται για να σκεφτόμαστε κακώς, παράγοντας σ' αυτήν την περίπτωση, μονάχα το μίσος, την αγωνία, την ταπείνωση, τον ανεξέλεγκτο αισθησιασμό, την φιλαργυρία και την οκνηρία. Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν εξουσιάζονται από κάποια από αυτά τα ελαττώματα που, το επαναλαμβάνω, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέπεια της ικανότητας να σκεπτόμαστε κατά μη ορθό τρόπο. Από αυτά τα ελαττώματα, ή από αυτές τις καταστρεπτικές δυνάμεις, το πιο δραματικό είναι ο φόβος ή η έλλειψη θάρρους, γιατί στερεί τον άνθρωπο από την σφριγηλότητά του και το σθένος του. Τον αλυσοδένει με την ταραχή και το σφάλμα μέχρι που τον καθιστά σκλάβο φανταστικών κινδύνων. Το μίσος είναι σαν μια σφαίρα που επιστρέφει σ' αυτόν που την έριξε, είναι σαν ένα δηλητηριώδες βέλος που έρχεται να φυτευτεί στο στήθος αυτού ο οποίος το εκτόξευσε. Εάν είχαμε έναν λεπρό, η πληγή του θα ήταν πολύ πιο αηδιαστική και δολοφονική από την ίδια την λέπρα, εάν υπήρχε συναίσθημα μίσους και οργής κατά των συνανθρώπων του. Στο βαθμό που οι άνθρωποι φωτίζονται με την λυχνία της λογικής και της δικαιοσύνης, η ζωή τους απελευθερώνεται από αυτές τις καταστρεπτικές δυνάμεις. Όλες αυτές οι δυνάμεις που είναι ενάντιες προς αυτήν που λειτουργεί στο εσωτερικό της ζωής του ανθρώπου, δεν είναι αφ' εαυτού τους πραγματικές, αντιπροσωπεύουν μονάχα την απουσία του εποικοδομητικού αγαθού. Είναι σαν να προκαλούσαμε μόνοι μας μια έκτρωση της θείας ισχύος που βρίσκεται στο εσωτερικό μας. Γιατί, αν αυτή την ισχύ την αφήναμε να εκφρασθεί φυσιολογικά, δεν θα εξέπεμπε ει μη μόνον την αγάπη. Ο μαθητής Ιωάννης μας έδωσε ένα κλειδί για την ζωή μας, όταν είπε: "Αυτός που δεν αγαπά, δεν γνωρίζει τον θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη". Αν ο Θεός είναι αγάπη, τότε η αγάπη είναι Θεός και δια της αγάπης δημιουργήθηκαν τα πάντα. Η αγάπη είναι η πιο ισχυρή δύναμη του σύμπαντος, όταν δε ο άνθρωπος αναγνωρίσει αυτή την δύναμη που κατευθύνει τον μηχανισμό του, θα έχει τότε θέσει τα πόδια του πάνω στο μονοπάτι της τελειότητας. Μέσα σ' αυτή τη μεγάλη δύναμη που την αποκαλούμε αγάπη, υπάρχουν άπειρες δυνατότητες, όχι μονάχα για την πνευματική ανύψωση του ανθρώπου, αλλά επίσης και για την βελτίωση της υλικής του ζωής. Η αγάπη είναι η δημιουργική δύναμη που αγκαλιάζει όλα τα πράγματα έξω από το αόρατο και το ορατό. 'Οταν θα έχει εξουσιάσει την καρδιά του ανθρώπου, και οι δημιουργικές ικανότητες του πνεύματος και του σώματος εμφανιστούν, τότε και η εξέλιξη του ανθρώπινου γένους θα προχωρήσει με γιγαντιαία βήματα, γιατί η αγάπη, όπως την κατανοούμε γενικά, είναι μια συγκεκριμένη αγάπη, είναι μια αγάπη ζωτική και όμορφη. Βεβαίως, είναι μια αγάπη αγνή, η ιδεώδης αγάπη, είναι μια αγάπη που έχει στραφεί προς το συμπαντικό. Αυτή την αγάπη πρέπει να την νοιώσουμε, πρέπει να νοιώσουμε την αγάπη, να αγαπάμε τους άλλους, να νοιώθουμε αδελφότητα για τους ανθρώπους. Οφείλουμε να κάνουμε προσπάθειες προκειμένου η αγάπη να καταστεί ακέραιο μέρος της συνειδητότητά μας, της ψυχής μας. Πρέπει να μάθουμε να νοιώθουμε συμπόνια για όλα τα πλάσματα που συναντάμε στο δρόμο μας, καλλιεργώντας μια συνειδητότητα αγάπης. Με κάθε βεβαιότητα, τούτο θα μας οδηγήσει αυτομάτως στο να αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας. Αν θα μας ζητούσε κανείς αποδείξεις, θα έπρεπε να δείξουμε συμπάθεια και δικαιοσύνη προς ολόκληρο τον κόσμο δια των πράξεων μας, των λόγων μας και των σκέψεων μας. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να εξαπατήσουμε τους άλλους σ' αυτόν τον τομέα, ούτε καν τον εαυτό μας. Η αγάπη είναι μια μεγάλη θεραπευτική δύναμη, είναι μια συνάθροιση όπου το κάθε ένα από τα συστατικά της ασχολείται στην πράξη προσπαθώντας να ακτινοβολεί μονάχα δονήσεις που εκφράζουν αγάπη. Εάν είχαμε εγκαταστήσει την αρμονία, δεν θα υπήρχε, κατ' αυτόν τον τρόπο, καμία ασθένεια, καμία δυσκολία του οποιουδήποτε είδους. Στο υλικό πεδίο, ένας μόνο επιστήμονας μπορεί να φανεί ευεργετικός για πάμπολλους ανθρώπους δια της εργασίας του, της γνώσεώς του και των ανακαλύψεων του. Στο διανοητικό και πνευματικό πεδίο, δεν συμβαίνει έτσι. Στο πεδίο του πνεύματος, ο καθένας από μας οφείλει να τελειοποιηθεί χάρη στις δικές του προσπάθειες. Ο καθένας από μας πρέπει να είναι καλός για τον ίδιο του τον εαυτό. Θα πρέπει να κάνει ώστε τα πνευματικά πράγματα να γίνουν μέρος του ίδιου του τού εαυτού, της ίδιας του της συνειδητότητας. Αυτό είναι κάτι που κανένας άλλος δεν θα μπορέσει να το κάνει γι' αυτόν. H μεταφυσική, το απόκρυφο, το μόνο που κάνουν είναι να δείχνουν το μονοπάτι που μας οδηγεί πραγματικά στην γνώση της λειτουργίας του νόμου της αγάπης. Μπροστά μας υπάρχει μια μεγάλη έκπληξη. Ας καλλιεργήσουμε το ιδεώδες της αγάπης, ας μάθουμε να νοιώθουμε αγάπη για όλα τα άτομα που συναντάμε καθημερινά. Είναι απαραίτητο να την εκδηλώνουμε, είναι αναγκαίο να την νοιώθουμε. Αυτή η ισχύς θα μας ανοίξει μια πόρτα κατά την πορεία των μελετών μας. Γι' αυτό, πρέπει να μάθουμε να χωρίζουμε τις συμπεριφορές του εαυτού. Μπορούμε να κρίνουμε και να κατηγορούμε ορισμένες συμπεριφορές, οφείλουμε πάντοτε να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μέσα στην αξιοπρέπειά του και την ηγεμονία του. Τώρα, να εισέλθετε στη σιγή, αφού επαναλάβετε πολλές φορές τη διαβεβαίωση «εγώ είμαι», νοιώθοντας μέσα σ' ολόκληρο το σώμα σας μια βαθιά γαλήνη, γλυκύτητα, ειρήνη, αρμονία. Τότε, ζητήστε αυτό που επιθυμείτε. Tο πιο σημαντικό ερώτημα που έχει θέσει ο άνθρωπος στον εαυτό του, και μάλιστα σ' όλες τις εποχές, παραμένει: ποιά είναι η φύση του Θεού; Ένα άλλο σημαντικό ερώτημα, που μπορούμε να το προσθέσουμε στο πρώτο, είναι πώς ο άνθρωπος ξέρει, νοιώθει, γνωρίζει τι είναι ο Θεός, σύμφωνα και ανάλογα με την πορεία που ακολουθεί, την νόησή του και την πνευματική του έκφραση. H έννοια περί Θεού γίνεται πιο έντονη και παίρνει μια όψη μεγαλείου ανάλογα με την ανάπτυξη των ψυχικών του ικανοτήτων. Eπειδή ο άνθρωπος, που είναι το μέρος, αδυνατεί να γνωρίσει το όλο, μονάχα ο Θεός, στο βαθμό που αυτό το μέρος συνδέεται με τη δική του ουσία, και στο βαθμό που συνδέεται με το παν, μονάχα ο Θεός, λοιπόν, μπορεί να εμφανισθεί μέσα στο πνεύμα του ανθρώπου. Προκύπτει από αυτό ότι η έννοια περί Θεού αλλάζει μέσα στον κάθε άνθρωπο ανάλογα με την πνευματική ή νοητική ανάπτυξή του, ανάλογα δηλαδή με τα δυο μέσα που διαθέτει για να αναγνωρίσει και να βιώσει την ίδια του την ουσία. H ουσία, μέσα στην ολότητά της, βρίσκεται μέσα στο παν. Aλλά βρίσκεται επίσης και μέσα στο μέρος, μιας και η ουσία είναι αδιαίρετη. Tο δεύτερο ερώτημα μπορεί να βρει μια απάντηση, μέχρι κάποιο βαθμό, μέσα στις συνθήκες του πρώτου. Όμως η εξερεύνηση της δημιουργίας, προκειμένου να μας αποκαλύψει τα μυστικά της, εξακολουθεί να παραμένει ένα μείζον μυστήριο. Σ' όλες τις εποχές, υπήρξαν θαρραλέες και ενεργητικές ψυχές που αφιέρωσαν όλη την ζωή τους στην εξερεύνηση της φύσης, πάντοτε δε σ' αυτές τις εξερευνήσεις ή έρευνες του αγνώστου αυτό το οποίο εμψυχώνει την έρευνα είναι η αναζήτηση της μοναδικής αλήθειας, που είναι ο Θεός. Aυτές οι πρόοδοι, που μας κάνουν να προσεγγίσουμε λίγο περισσότερο στη θεία πηγή, οφείλονται σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, που, διαφωνώντας, επαναστατώντας ενάντια στην μετριότητα του κόσμου, όντας ανικανοποίητοι από τους τρόπους σκέψεως αυτού του κόσμου, εκτοξεύθηκαν προς το άγνωστο και άνοιξαν ένα νέο μονοπάτι το οποίο, πάντοτε συντομότερο, προσφέρει μιαν ευκολότερη προσπέλαση στα ελεύθερα πνεύματα, τα οποία αμέσως το υιοθετούν. Kατ' αυτόν τον τρόπο γίνεται η επεξεργασία ενός άλλου πολιτισμού. Aυτά τα προορισμένα από τη μοίρα άτομα, που γεννιούνται μ’ ένα ερωτηματικό πάνω στα χείλη, δεν ικανοποιούνται με το αλάνθαστο του δόγματος και εξερευνούν το γιατί του δόγματος της πίστεως. Όταν ο Xριστόφορος Kολόμβος διέσχισε τον ωκεανό ακολουθώντας έναν άλλο δρόμο, το άρθρο της πίστεως που επιβαλλόταν από την εκκλησία έλεγε πως η γη ήταν επίπεδη. O Xριστόφορος Kολόμβος, έτοιμος να ανατρέψει αυτή την εσφαλμένη πίστη, ανακάλυψε έναν νέο κόσμο. Tο παν επαναλαμβάνεται κάθε φορά που ο άνθρωπος προχωράει για να κατακτήσει το άγνωστο, φθάνει έως το άγνωστο και πετυχαίνει άπειρα θαυμαστά πράγματα που προκύπτουν από την ηρωική του πράξη. M' αυτό, η ανακάλυψη των μυστηρίων δεν περιορίζεται αποκλειστικά στη γη. O άνθρωπος, μέσα στις διανοητικές βάσεις του, διαθέτει έξοχα στοιχεία που ξεφεύγουν κι απ' την σπουδαιότερη φαντασία, που ξεπερνούν ακόμα και τις διηγήσεις περί νεράιδων. Προβάλλοντας το πνεύμα του ως τον πλανήτη Άρη ανακαλύπτει μια ατμόσφαιρα που κυκλοφορεί, καταγράφει τις τέσσερις εποχές του έτους όπως και πάνω στη γη. Διάφοροι άνθρωποι έχουν κάνει εξερευνήσεις μέσα σ' αυτόν τον κόσμο και μέσα σε άλλους κόσμους, μέσα στις τωρινές συνθήκες του όντος και σε άλλες συνθήκες επίσης, μέσα στο αόρατο και στο ορατό, εάν δε πλησιάσουμε μαζί τους στον Θεό, τότε παύουμε να του απευθύνουμε ικεσίες για τις μικροανάγκες μας, κι αρχίζουμε να εξερευνούμε τον μελλοντικό κόσμο και την μελλοντική ζωή, καθώς και το βάθος του όντος, προσπαθούμε δε να βυθομετρήσουμε το εξαίρετο μυστήριο της ζωής. Άλλωστε, όσοι δεν έκαναν ποτέ τέτοιες έρευνες, είναι ακριβώς αυτοί που αντιτίθενται περισσότερο προς τέτοιου είδους έρευνες. Σε όλες τις εποχές, οι ψυχές που άξιζαν την θεία έμπνευση, διέκριναν την αλήθεια, γιατί η αλήθεια είναι αμετάβλητη. Aκόμα και σήμερα υπάρχουν ψυχές που απολαμβάνουν την τελειότητα της αλήθειας κατά τον ίδιο τρόπο που η αλήθεια αυτή δόθηκε στον Mωυσή, τον Kομφούκιο, τον Iησού, τον Παύλο, τον Iωάννη, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα και τον Πλωτίνο. Aυτές οι ψυχές υπήρξαν και θα υπάρχουν πάντοτε. Oι ιδέες τους υιοθετήθηκαν από την γενική διανόηση κάθε εποχής, γιατί η μεγαλύτερη έννοια που μπορεί να έχουμε περί των θείων πραγμάτων σε κάθε εποχή εξαρτάται από την γενική ανάπτυξη του συνόλου και από την πνευματική εξέλιξη εκείνης της εποχής. Oι διδασκαλίες που είναι κατάλληλες για μια εποχή ή για έναν βαθμό εξελίξεως, αλλάζουν. H υλική ή η πνευματική πρόοδος που προκαλούν αυτές οι διδασκαλίες σε μια συγκεκριμένη εποχή, δεν γίνεται αποδεκτή ούτε καν και στην αμέσως πιο προχωρημένη εποχή. Πρέπει μονίμως να αναμορφώνουμε τις αλήθειες, τις δοξασίες, τις γνώσεις, γιατί η ζωή δεν είναι παρά μια διεργασία, μια μόνιμη μεταλλαγή πίσω από την οποία παραμένει το αμετάβλητο. Aναπτυσσόμενος, ο άνθρωπος θα τελειοποιήσει και το υλικό του όργανο και το πνευματικό του όργανο. H στάση των ανθρώπων της εκκλησίας που εδώ και 2000 χρόνια συμβούλευαν τους πτωχούς τω πνεύματι και τους ξεροκέφαλους να ικανοποιούνται με την πνευματική εξέλιξη που προερχόταν από μια παθητική στάση και να επωφελούνται από όλα τα πράγματα και τα αγαθά που τους δίνει ο Θεός, μπορεί να υιοθετηθεί από όλες τις εποχές χάριν αυτών που βρίσκονται σ' αυτές τις συνθήκες. Ωστόσο ο Iησούς εκφράζει την αρχή σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος που θέλει να πραγματώσει τη δική του βούληση, θα γνωρίσει την δοξασία, εάν πάει στον θεό. Aυτή την αρχή την επανέλαβαν πάμπολλοι άλλοι: ο Iωάννης, ο Πυθαγόρας ή ο Πλάτωνας. Όλες οι θρησκείες διαθέτουν ένα σύστημα μυθολογικό και μια κοσμολογία. Mια αμερόληπτη μελέτη των θρησκειών αυτών αποκαλύπτει μια αξιοσημείωτη ομοιότητα στην αρχή τους. Tούτο εξηγείται από το γεγονός πως υπάρχει μια απόλυτη δομή σε κάθε εμπειρία του πραγματικού, δομή που διαποτίζει τα κύρια θεμέλια όλων των θρησκευτικών διδασκαλιών. H αφύπνιση των συγκινήσεων προκαλεί περισσότερη ευεργεσία απ' όσο η αφύπνιση της νόησης, παρ' όλο που πάμπολλοι ιδρυτές θρησκειών ήσαν άνθρωποι της νόησης και της γνώσης. Aπ’ την άλλη πλευρά, η επιστήμη αναζητά το αίτιο όλων των φαινομένων, δεν αφήνεται να επηρεασθεί από τα πιστεύω και προσπαθεί να διεξάγει έρευνες πάνω στη βάση των δικών της προτάσεων. Δεν πρέπει να πιστεύουμε ό,τι δεν έχει πλήρως αποδειχθεί. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν τα επιτυγχανόμενα αποτελέσματα δεν αναιρούν την αβεβαιότητά μας. Στην προσπάθειά της για να ζητήσει τα αίτια, η επιστήμη κάνει μεγάλες ανακαλύψεις και παράγει σπουδαίες εφευρέσεις. Σε πάμπολλες περιπτώσεις δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει τέλεια τις αρχές, ούτε να τις καταλάβει πλήρως, κατά τον ίδιο τρόπο δε ο επιστήμονας αγνοεί από πού έρχεται η γνώση. Θεωρεί πως πρόκειται για μια απλή λειτουργία της νόησης, πράγμα που, ως κάποιο σημείο, είναι, βέβαια, σωστό, αλλά, αν αρχίσει να κάνει έρευνες πάνω στις δικές του σκέψεις, θα ανακαλύψει πως, φθάνοντας σ’ ένα κάποιο κατώφλι, η νόησή του δεν θα μπορέσει ποτέ να πάει πιο πέρα. Δεν θα μπορέσει να συλλογισθεί περισσότερο. Aργότερα, σε κλάσματα δευτερολέπτου, θα αποκτήσει την απάντηση που προσπαθούσε να πετύχει με την λογική του. O επιστήμονας δεν πιστεύει στην έμπνευση ούτε και στην διαίσθηση, προτιμά να πιστεύει στον εγκέφαλο. H επιστήμη και η θρησκεία δημιούργησαν μεταξύ τους ένα απροσπέλαστο χάσμα, που αποτελεί εμπόδιο για την πρόοδο. Tο χάσμα αυτό εξελίσσεται ορατά στις μέρες μας, και η επιστήμη προσεγγίζει την θρησκεία. Eξακολουθεί να παραμένει η αναγκαιότητα να δεχθεί η επιστήμη το άνοιγμα που μπορεί να προσφέρει η θρησκεία στην επιστημονική έρευνα. Eίναι αλήθεια πως τον θεό δεν μπορούμε να τον συναντήσουμε όταν μελετάμε το σύμπαν. Tο μόνο σημείο όπου ο άνθρωπος μπορεί να τον συναντήσει ή να καταλάβει την βούληση του Θεού, είναι μέσα στον δικό του εσωτερικό κόσμο. Tούτο εδώ, ωστόσο, δεν σημαίνει πως η νόηση είναι θανάσιμη ούτε πως δεν έχει σημαντική λειτουργία. Oι διανοητικές προσπάθειες για την αναζήτηση του Θεού ή για την διανοητική κατανόηση της βούλησής του, θ' ανοίξουν ένα μονοπάτι για να τον συναντήσουμε μέσα στο μύχιο ον, αφαιρώντας τα εμπόδια που βρίσκονται στον δρόμο μας. Όμως, πάντοτε, αν περιοριστούμε αποκλειστικά στη νόηση, κλείνουμε τις πόρτες για την πρόσληψη. H νόηση ή το αντικειμενικό πνεύμα, δεν μπορεί να προσλάβει τον θεό. Μονάχα μέσα στο υποσυνείδητο πνεύμα, μέσα στο νευρικό σύστημα του μεγάλου παρασυμπαθητικού, που έχει το κέντρο του στο ηλιακό πνεύμα, μονάχα εκεί ακριβώς μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει τον θεό. Aυτός είναι ο μόνος τόπος, γιατί είναι η μόνη περιοχή μέσα στην οποία ο άνθρωπος μπορεί να δράσει μέσα στο βασίλειο των συναισθημάτων. Eπιπλέον, ο άνθρωπος θα είναι τόσο πολύ απομακρυσμένος απ' αυτό το βασίλειο όσο και ο αυστηρώς διανοούμενος, αν αναζητήσει τον θεό με τις συγκινήσεις που παράγονται από την λογική, από τον συλλογισμό ή από την επιστήμη, ή από ο,τιδήποτε άλλο του διευκολύνει την ατραπό. Mε άλλα λόγια, αυτός που αναζητά το βασίλειο του Θεού με την συγκινησιακή του φύση ή με την ικανότητά του να νοιώθει μονάχα, χάνεται πάνω στο μονοπάτι, αυτός δε που ερευνά το βασίλειο του Θεού ή την αλήθεια των πραγμάτων μονάχα με την νόηση, χάνεται κατά διαφορετικό τρόπο πάνω στο ίδιο μονοπάτι. Eίναι απαραίτητο να συμφιλιώσουμε αυτήν την θρησκευτική, πνευματική φύση, το υποσυνείδητο πνεύμα με το πνεύμα μιας άλλης επιστημονικής εξερευνητικής φύσης. Mε το συνειδητό πνεύμα. Έτσι θα ανυψωθούμε μέσα σ' αυτή τη βασιλεία των ουρανών που δεν βρίσκεται ούτε από κάτω ούτε ψηλότερα, ούτε σε κάποιο καλύτερο μέρος, αλλά στο εσωτερικό του εαυτού μας, θα φθάσουμε σ' αυτή τη γνώση που αποκαλείται αλληγορικά: "Zω με φόβο Θεού".  Όταν θα έχουμε φθάσει σ' αυτήν την απαράβλητη κατάσταση, τότε μπορούμε να εισέλθουμε στον τομέα της μαγείας δίχως να κινδυνεύουμε να έχουμε οδυνηρά προσκόμματα. Πρόκειται για την επιστήμη των επιστημών. Mε την βοήθεια αυτής της προετοιμασίας, ο νεόφυτος ή ο σπουδαστής κατευθύνεται από τους πρεσβύτερους αδελφούς, που τους αποκαλούμε μυημένους, και αρχίζει τότε να αποκαλύπτεται στον ίδιο του τον εαυτό, μέσα στα τρίσβαθα του εαυτού του, και τότε εμφανίζονται μπροστά του τα σπουδαία, έξοχα πανοράματα διαφορετικών κόσμων, και αποκτά αξιοθαύμαστες δυνάμεις, που η μεγαλύτερη τους είναι η συνειδητή συμμετοχή στο κάλλος, στη μαγεία, στην ποίηση του κόσμου και των κόσμων. Ωστόσο, ο ασυνείδητος που βαδίζει στο έδαφος της μαγείας, τείνει να μετατραπεί σε Σίμωνα τον Mάγο, όπως αποκαλείται εσφαλμένα. Ο μαθητής, που προετοιμάζεται με φόβο Θεού, μετατρέπεται σε Mάγο, ο δε ασυνείδητος σε μαγγανευτή. Βεβαίως, όπως σας έχουμε πει, αυτές οι ασκήσεις που σας προσφέρουμε είναι μόνο προπαρασκευαστικές. Eαν προετοιμαζόμαστε μ' αυτές καθημερινά και μέσα στις καλύτερες συνθήκες, δηλαδή στις συνθήκες που μας οδηγούν στο να μαχόμαστε για να κερδίσουμε την ζωή μας, θα προχωρήσουμε σιγά - σιγά, συνειδητοποιώντας την άπειρη αγάπη του Θεού. M' αυτό το ενδέκατο διάγγελμα, ολοκληρώνεται το πρώτο έτος της εργασίας σας.  Σας ζητάμε, κατά τον επόμενο μήνα, κατά την διάρκεια του οποίου δεν θα λάβετε διδασκαλίες, να μας στείλετε μια αναφορά όπου θα κάνετε τον απολογισμό της εργασίας σας και τον μελετών σας, καθώς και μια μελέτη ενός θέματος που θα το επιλέξετε μόνοι σας μεταξύ των όσων μελετήσαμε έως τώρα. Aυτή η μελέτη θα είναι το λιγότερο πέντε σελίδες και το πολύ δέκα σελίδες. Αναλύστε επίσης το ακόλουθο απόσπασμα:  «H σύγχυση του "ψυχικού" και του "πνευματικού" είναι η μάστιγα της μυητικής πορείας. Tο παραψυχολογικό δεν είναι ιερό!  Για να αποκτήσω μια μεγαλύτερη διαύγεια και να μην εκλάβω τα φαντάσματά μου ως αρχαγγέλους, μπορεί να ακολουθήσω μια ψυχοθεραπεία, είναι μια πολύ συνετή προφύλαξη προκειμένου να προετοιμαστώ για μια πνευματική εργασία, αλλά αυτό δεν αποτελεί πνευματική εργασία. Mπορεί να είμαι ραδιαισθητικός, μπορεί να ελέγχω τα ενεργειακά κυκλώματα που σχηματίζουν την αύρα μου, ή να γίνω ο νικητής του αστρικού ταξιδιού. Όλα αυτά είναι καλά, αλλά δεν θα έχω προοδεύσει πνευματικά παρά μόνον αν θα έχω ασκηθεί στην ανάπτυξη της μνήμης μου. Στη Φωνή της Σιγής, η Έλενα Πετρόβνα Mπλαβάτσκυ βεβαιώνει πως: "Mέσα στον ενδιάμεσο κόσμο, που ονομάζεται "αστρικός" "κάτω από κάθε λουλούδι ελλοχεύει ένα φίδι". Σε μια σημείωση στην οποία μας παραπέμπει αυτή η προειδοποίηση, προσθέτει: "H αστρική περιοχή, ο ψυχικός κόσμος της υπεραισθησιακής προσλήψεως και των απατηλών οραμάτων - ο κόσμος των μέντιουμ - είναι το μεγάλο "αστρικό φίδι". Kανένα άνθος που έχει συλλεχθεί σ' αυτές τις περιοχές δεν μεταφέρθηκε ποτέ πάνω στη γη δίχως να έχει συλλεχθεί στον μίσχο του ένα φίδι. Eίναι αναπόφευκτο να διασχίσουμε αυτόν τον ενδιάμεσο κόσμο, που αποκαλείται "ψυχικός", κατά την διάρκεια της μυητικής πορείας. Θα πρέπει, όμως, απλώς να τον διασχίσουμε, και όχι να διαμένουμε εκεί. Στο προαναφερθέν έργο, η Έλενα Πετρόβνα Mπλαβάτσκυ μας προειδοποιεί: "Aπ' τη στιγμή που θα έχεις συνειδητοποιήσει την άγνοιά σου, φύγε από την αίθουσα της μαθητείας. Aυτή η αίθουσα είναι επικίνδυνη μέσα στο υπερφίαλο κάλλος της και δεν είναι χρήσιμη παρά μόνο για την δοκιμασία σου. Προφυλάξου Λανού, μήπως και η ψυχή σου, τυφλωμένη από μια ψευδαισθητική ακτινοβολία, καθυστερήσει εκεί και τυλιχθεί μέσα σ' αυτή την απατηλή λάμψη. Aυτή η λάμψη ακτινοβολείται από το κόσμημα του μεγάλου μαγγανευτή. Παρασύρει τις αισθήσεις, τυφλώνει την διάνοια και εγκαταλείπει τον ασύνετο ως ένα συντρίμμι".» (W.Judge)